อาการสั่นในโรคพาร์กินสันมักเกิดขึ้นเมื่อใด?

อาการสั่นในโรคพาร์กินสันมักเกิดขึ้นเมื่อผู้ป่วยอยู่ในสภาวะนิ่งหรือไม่เคลื่อนไหว ซึ่งเรียกว่า "Resting tremor" โดยอาการนี้มักจะเป็นอาการเริ่มต้นของโรคพาร์กินสัน และจะเห็นได้ชัดเจนเมื่อผู้ป่วยอยู่ในท่าที่ไม่เคลื่อนไหว เช่น นั่งหรือนอน แต่เมื่อผู้ป่วยเริ่มเคลื่อนไหวหรือทำกิจกรรม อาการสั่นจะลดลงหรือหายไป อาการสั่นนี้มักพบในบริเวณมือและเท้าของผู้ป่วย โดยอาจมีความรุนแรงแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่าง เช่น อายุ ระยะเวลาที่เป็นโรค และภาวะแทรกซ้อนที่เกิดขึ้น นอกจากนี้ อาการสั่นยังเป็นหนึ่งในอาการที่สำคัญที่บ่งบอกถึงการเสื่อมของเซลล์ประสาทในสมอง ซึ่งส่งผลต่อการควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกาย โดยทั่วไปแล้ว อาการสั่นในโรคพาร์กินสันจะเริ่มแสดงออกในปีแรกของการวินิจฉัย และในระยะเวลาต่อมาอาจมีอาการอื่น ๆ ร่วมด้วย เช่น การเคลื่อนไหวที่ช้า (bradykinesia) และการเกร็งของกล้ามเนื้อ (rigidity) ซึ่งทั้งหมดนี้ส่งผลให้ผู้ป่วยมีความยากลำบากในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ดังนั้น การสังเกตอาการสั่นและการปรึกษาแพทย์จึงเป็นสิ่งสำคัญในการดูแลสุขภาพของผู้ป่วยพาร์กินสัน

เรียนรู้เพิ่มเติม